اگر روزهایی سایتهای خبری و روزنامه ها به تب مشایی دچار شده بودند اما از اسفند ماه به این سو وضعیت دیگری در حال رقم خوردن است.


اسفندیار رحیم مشایی و همه مسائلی که درباره او مطرح شده است را انگار باید دفن شده در سال گذشته دانست. اگر جملات او ترجیع بند گلایه های مستقیم و کنایه به رئیس جمهور بود اما با نگاهی به رسانه ها در دو ماه اخیر شاهد تغییراتی زیر پوستی هستیم.

منتقدانی که سکوت را بیشتر ترجیح می دهند و حامیانی که کم کم پس از این با چهره هایی متفاوت خودنمایی می کنند.

این یک پیش بینی نیست، چرا که آنهایی که ناشیانه او را آوینی زمان می خواندند فعلا سکوت پیشه کرده اند و آنهایی که دنبال به راه انداختن موجی از اندیشه برخواسته از او بودند نیز پرده نشینی را ترجیح می دهند تا آب ها از آسیاب بیافتد.

هرچند مشایی دیگر در تیتر روزنامه ها جایی برای خود اشغال نمی کند و کیهان و فارس نیز درباره او کمتر می نویسند یا نمی نویسند - درمقایسه با یک سال اخیر- اما این به این معنا نیست که ایرانیان در اقصی نقاط کشور نیز باید از دیدن ایشان محروم شوند. البته با تصوریری خلاف آنچه از میان گلایه هایی که به رئیس جمهور در این چند سال شده است.

پنجشنبه شب پخش مستند سفر رئیس جمهور به سوریه که در اسفندماه سال گذشته انجام شد فرصتی بود تا اسفندیار رحیم مشایی، رئیس دفتر رئیس جمهور در قامت قاری قرآن بر صفحه تلویزیون نقش ببندد؛ آن هم در کشوری که که در کنار قرای مصری به قاریان قرآنش شهره است.

مشایی در این تصاویر در «مسجد حافظ اسد» در برابر روسای جمهور ایران و سوریه و مقامات عالی رتبه دولتی، مذهبی و نظامی دو کشور به قرائت سوره مبارکه 11 آیه ای ضحی پرداخت، تا قرائت قرآن ایشان به عنوان بخشی از دستاورد سفر رئیس جمهور به سوریه نمایش داده شود.

«طبق بعضی از روایات وقتی پیامبر(ص) بر اثر تاخیر و انقطاع موقت وحی ناراحت بود، و زبان دشمنان نیز باز شده وبد، این سوره نازل شد و همچون باران رحمتی بر قلب پاک پیامبر(ص) نشست.

این سوره با دو سوگند آغاز می شود، سپس به پیامبرر(ص) بشارت می دهد که خدا هرگز تو را رها نساخته است.

بعد به او نوید می دهد که خداوند آنقدر به او عطا می کند که خشنود شود.

و در آخرین مرحله، گذشته زندگانی پیامبر(ص) را در نظر او مجسم می سازد که خداوند چکونه او را همیشه مشمول انواع رحمت خود قرار داده، و در سخت ترین لحظات زندگی حمایتش نموده است. و لذا در آخرین آیات به او دستور می دهد که( به شکرانه این نعمتهای بزرگ الهی) با یتیمان و مستمندان مهربانی کند و نعمت خدا را بازگو نماید.» برگزیده تفسیر نمونه صفحه 521